Prawidłowe ustawienie projektora pozwala rzutować obraz w określone miejsce. Budowanie w tym celu chwiejnej wieży, np. ze stosu książek, jest tyleż samo niewygodne, co niebezpieczne. Rzutnik z łatwością może się zsunąć z tak przygotowanego postumentu, zwłaszcza, że uwaga obsługują­cej go osoby jest skoncentrowana na czynnościach związanych z projekcją. By więc nie narażać się na niebezpieczeństwo zniszczenia lampy, należy pomyśleć o zbudowaniu takiego wielofunkcyjnego przyrządu, który speł­niałby nie tylko rolę stolika projekcyjnego, ale również opakowania i pojemnika transportowego. Warunki te spełnia przyrząd Pate, którego wykonanie wg jednego z dwu opisanych niżej wariantów, nie powinno sprawić zbyt wielu kłopotów.W pierwszym wariancie ze sklejki 4 mm wykonuje się skrzynkę wymiarach rzutnika. Na wierzchu ruchomej pokrywy 1 drąży się w od­powiednich miejscach wgłębienia na nóżki rzutnika, co zapobiega jego zsuwaniu się w czasie projekcji. Podpórka 2 służy do regulacji położenia pokrywy oraz stanowi element urządzenia zamykającego skrzynkę. Przesu­wa się ona wzdłuż szczeliny wykonanej w trójwarstwowej ściance przed­niej , a w wymaganym położeniu można ją umocować za pomocą klina obrotowego. Działanie klina polega na mimośrodowym przesuwaniu tarczy, którą można obracać przez półokrągłą szczelinę wykonaną w ze­wnętrznej warstwie ściany czołowej 2. Przy obrocie z położenia poziome­go w położenie górne lub dolne, czołowa strona tarczy jest dociskana coraz mocniej do boku podpórki. Ruch podpórki w jedną lub w drugą stronę powoduje zmianę położenia tarczy mimośrodowej (podobnie działają listwy zębate w mechanizmach zębatkowych), dzięki czemu zacisk zwiększa się lub zmniejsza. Przy średnicy tarczy wynoszącej ok. 40 mm mimośrodo-wość ułożyskowania nie powinna być większa od 2 mm. Klin obrotowy podpórkę należy wykonać np. z tekstolitu, twardego PCW, blachy alumi­niowej lub mosiężnej. Ażeby podpórka mogła również spełniać rolę zamknięcia, trzeba w górnej części połączyć ją przegubem z pokrywą. Przegub musi być wykonany w ten sposób, aby mimo poruszania się pokrywy po łuku nie wywoływał naprężeń bocznych w podpórce. Zadanie to spełni kątownik blaszany 5, współpracujący z noskiem znajdującym się na górnym końcu podpórki. W drugim wariancie rzutnik jest przymocowany na stałe do pokrywy skrzynki, która obraca się wokół osi (oznaczonej strzałką na . Rodzaj umocowania zależy od typu rzutnika; jeżeli np. nóżki rzutnika są wpasowane w odpowiednie zagłębienia w pokrywie, wtedy w zasadzie wystarczy jedna śruba mocująca rzutnik na środku. Gdy skrzyn­ka jest zamknięta, aparat projekcyjny umieszczony jest w niej „do góry nogami". Przed projekcją wystarczy obrócić go o 180° wokół osi. Ze względu na konieczność zapewnienia swobodnego obracania rzutnika, roz­wiązanie proponowane w wariancie drugim charakteryzuje gorsze wykorzystanie przestrzeni, co uwidoczniono na - 231. W celu ustawienia rzutnika w wymaganym położeniu, należy na obydwu ściankach czołowych skrzynki wykonać podpórki i kliny obrotowe Jednak tutaj kliny muszą obracać się tylko w jedną stronę, a podpórki nie mogą być połączo­ne z pokrywą lecz przesuwnie. Chcąc ustawić pokrywę w wymaganym położeniu obydwie podpórki przesuwamy do oporu tak, aby kołami 6 oparły się na niej i w tym położeniu zaciskamy je klinami obrotowymi. Kołki 6 można w podpórki wprasować, przykręcić lub przynitować. Samo przechylenie rzutnika nie daje możliwości ustawienia obrazu na żą­danej wysokości, gdyż większy od 10° kąt przechyłu jest przyczyną trapezo­wych zniekształceń obrazu na ekranie. Jednak stosunkowo łatwo można powiększyć zakres regulacji położenia obrazu w granicach wysokości skrzynki. W tym celu trzeba wykonać dodatkowe boczne ścianki skrzynki i połączyć je zawiasami z już istniejącymi. Mimo, iż dodatkowe ścianki boczne utrzymuje we właściwym położeniu spiralna sprężyna to jednak zawiasy muszą być wykonane precyzyjnie i z możliwie małym luzem. By urządzenie było stabilne dodatkowe elementy muszą być wykonane z materiału o grubości co najmniej 10 mm (dla zmniejszenia ciężaru, płyty te powinny być puste w środku). Skrzynka skonstruowana według wariantu drugiego może być wykorzy­stana nie tylko do przechowywania rzutnika. Bardzo korzystne, w przypadku stosowania lamp o mocy większej od 150 W, jest umieszczenie w niej bezgłośnie pracującego wentylatora, który podczas projekcji chłodzi lampę. Przed przystąpieniem do projekcji pozostaje jeszcze sprawa usytuowania skrzynki. W bardzo prosty sposób, przedstawiony na możemy za­adaptować do tego celu krzesło, wyposażając je w listwę 1 i podpórkę uchylną 2. Urządzenie jest stabilne ponieważ środek ciężkości całego ukła­du pokrywa się ze środkiem ciężkości krzesła. Taśma, którą podpórka 2 jest połączona ze skrzynką umożliwia regulację jej położenia. Naprężenie taśmy uzyskuje się za pomocą klina 3, przynitowanego do jej swobodnego końca.Przechowywanie filmów, fotografii i przezroczy Filmy negatywowe powinniśmy ciąć na paski i umieszczać w kopertach, po­nieważ przechowywanie ich w postaci zwiniętej i każdorazowe rozwijanie jest przyczyną powierzchniowych zadrapań. W kopertach paski filmów są zawsze łatwo dostępne i stosunkowo dobrze chronione przed kurzem oraz nie są narażone na uszkodzenia mechaniczne. Najbardziej przejrzysta metoda umożliwiająca szybkie znajdowanie po­trzebnych negatywów polega na przechowywaniu w jednym zeszycie wszy­stkich negatywów małoobrazkowych oraz ich odbitek stykowych wyko­nanych na papierze fotograficznym o formacie 18X24. Sposób przechowywania fotografii zależy od upodobań indywidualnych. Ponieważ jednak układanie ich luzem do pudełek utrudnia zachowanie porządku, dlatego fotografie dobrze jest nakleić na kartony i przechowy­wać je w segregatorze biurowym. Najlepszym rozwiązaniem jest posiada­nie dobrze zestawionego albumu fotograficznego. W tym celu wpinamy do teczki stosownie dobrane arkusze i uzyskujemy odpowiedni album tema­tyczny. Do przechowywania przezroczy najlepiej nadają się pyłoszczelne skrzynki wyposażone w listewki odstępnikowe. Innym funkcjonalnym urządzeniem jest szafka z szufladkami, w których układamy przezrocza jednowarstwowo (jedno za drugim). Wykonanie szafki jest bardziej pracochłonne niż skrzyn­ki, zwłaszcza jeśli wyposażymy ją w puszkę świetlną, która bardzo ułatwia Wybór odpowiedniego zestawu przezroczy.Włączanie oświetlenia przez fotokomórkę W fotografii urządzenia fotoelektryczne mogą znaleźć zastosowanie do uru­chamiania za pomocą wyzwalacza elektrycznego migawki lub lampy błysko­wej przy stale otwartej migawce. Zasada działania układu fotoelektrycz-nego polega na automatycznym wyzwalaniu migawki aparatu przez foto­grafowany ruchomy obiekt. Urządzenie to znajduje zastosowanie głównie przy fotografowaniu zwierząt, a przystosowanie go do podczerwieni umoż­liwia wykonywanie zdjęć nocą. W układzie wyzwalacza czułego na promieniowanie podczerwone nieza­leżnie od przesłony lub soczewki stosujemy dodatkowo filtr podczerwieni, który umieszczamy na drodze strumienia światła. Większość fotoelektrycz-nych elementów konstrukcyjnych jest dostatecznie czuła w zakresie świa­tła podczerwonego. Ze schematów wynika, że w celu zwiększenia mocy stosuje się tutaj dwustopniowy wzmacniacz prądu stałego. W pierwszym obwodzie, pokazanym na a, stosujemy fotoopornik.