W pracowni ambitnego fotoamatora zaszczytne miejsce zająć po­winny przybory potrzebne do wykonywania samodzielnie przezroczy - diapozytywów. Ponieważ przybory te użytkowane są w ciemni - ich opis umieściliśmy w tej części książki. Powiemy również, jak się nimi posługiwać, jak wykonać dobre przezrocze w warunkach skromnej pracowni amatorskiej.Dlaczego przezrocza Współczesny fotoamator, obok wykonywania zdjęć przeznaczo­nych do oglądania w świede odbitym, w tradycyjnej formie odbitki stykowej lub powiększenia, coraz częściej prezentuje swoje fotografi­czne osiągnięcia w projekcji przezroczowej, rzutując na białą płachtę ekranu pozytywowy obraz, zapisany na taśmie filmowej ciągłej lub w formie pojedynczych klatek. Dla uzyskania dobrej projekcji produ­kowane są specjalne rzutniki, zbudowane na zasadzie powiększalnika, tzw. diaskopy. Mogą mieć różną konstrukcję, przy jedności zasady optycznej Obraz przezroczowy może mieć wymiary ogromne w zestawieniu z wielkością przezrocza, z którego jest rzutowany na ekran, w zależ­ności od tego, jak daleko od ekranu ustawimy projektor, względnie jaki obiektyw zastosujemy w diaskopie - o krótszej czy dłuższej ogniskowej w stosunku do formatu przezrocza. ezrocza można rzutować na ekran z powodzeniem, choć mniej wygodnie, również zwykłym powiększalnikiem, po odwróceniu jego kopuły do położenia poziomego. Obraz fotograficzny oglądany na ekranie, w świede przechodzącym, nie różni się w zasadzie od tego, jaki uzyskujemy na desce powiększal-| nika, tyle że zamiast obrazu negatywowego mamy obraz o prawidło­wym zaczernieniu, odpowiadającym rzeczywistości, przezrocze bo­wiem jest pozytywowym odpowiednikiem negatywu. W porównaniu jednak ze zwykłym zdjęciem fotograficznym, oglądanym tradycyjnie, obraz na ekranie jest o wiele efektowniejszy. Światła świecą wspania­le, skala stopniowanych zaczernień lub barw jest pełniejsza, a wyrazis­tość i plastyka bryły wzrastają niepomiernie. Szczególnie efektownie prezentują się w tej formie pokazu diapozytywy barwne. Nic dziwnego, więc, iż urzekające walory projekcji obrazu na ekranie zyskują tej formie pokazu zwolenników, wystawy fotograficzne obejmują rów­nież taką właśnie możliwość prezentacji obrazu. Dlatego umiejętność i samodzielnego wykonywania przezroczy, bez pośrednictwa zawodo-1 wych laboratoriów fotograficznych, powinien zdobyć każdy nowo-j czesny fotoamator. Przybory do tego potrzebne są proste, można je i wykonać samodzielnie.Ekran też jest potrzebny Uzupełnieniem zest-* ^u przyborów do demonstrowania przezroczy jest ekran. W spr _daży są r czasu do czasu ekrany fabryczne -niestety - kosztowne. 0'Vowieclnio preparowane płótno daje się zwijać na rolkę drewnianą i chować do futerału w formie drugiego pudełka. Mocne sprężyny pozwalają na szybkie wysunięcie białego ekranu z osłony, przy czym skrzynka ochronna służy za podstawę, umożliwiając ustawienie ekranu w dowolnym miejscu. Fotoamator może łatwo wykonać prosty ekran z surowego białego płótna, zwijanego jak mapa na okrągły wałek, zawieszony na ścianie zaciemnionego pokoju lub pracowni. Proporcje boków płachty płótna powinny być utrzymane w zwielokrotnionych rozmiarach przezrocza, aby cały obraz zmieścił się na ekranie (w ustawieniu poziomym i pionowym). Taki ekran, sporządzony we własnym zakresie, nie jest najlepszy, ponieważ nie odbija maksymalnie światła padającego z rzutnika. Najlepsze są ekrany specjalne, tzw. perełkowe. Niestety-sami takiego ekranu nie zrobimy. Jeśli nie mamy ekranu, może go zastąpić biała ściana pracowni.