Bardzo często chcemy wykonać reprodukcję z czasopisma lub z książki nie posiadając specjalnego urządzenia do reprodukcji. Mając jednakże Powiększalnik (np. Adjutar), można za pomocą prostych środków dostoso­wać go dó wykonywania zdjęć reprodukcyjnych. Do tego celu potrzebne są dwa uchwyty do lamp (najlepiej z wyłączni­kiem), blacha aluminiowa, drewniana listwa oraz kabel i wtyczka. Zapro­ponowane rozwiązanie przedstawiono na . Jako lampy stosuje się proste, w miarę możności matowe żarówki o mocy 40-r-100 W. Oświetlenie tymi lampami jest całkowicie wystarczające; jednakże trzeba się zdecydo­wać na stosunkowo długie czasy naświetlania. Jest to konieczne dlatego, że chcemy pracować przy możliwie małych otworach przysłony, aby uzy­skać dużą głębię ostrości, zwłaszcza gdy powierzchnia reprodukcji nie jest płaska, co często się zdarza przy książkach.Duże urządzenia do reprodukcji Zastosowanie urządzenia przedstawionego na nie ogranicza się do wykonywania reprodukcji. Ponieważ aparat fotograficzny z lampami można przechylać z położenia pionowego do położenia poziomego, nadaje się ono również do zdjęć wnętrz. Przy zdjęciach wykonywanych z ręki, przesuwaną część zdejmuje się ściągając ją ku górze. Wtedy można w jed­nej ręce trzymać aparat, a w drugiej — wyłącznik. Urządzenie jest łatwe do zdejmowania, można je nawet schować do aktów­ki. Jeżeli urządzenie to wykonamy z aluminium, otrzymamy konstrukcję lekką i szczególnie wygodną w transporcie. Przy podanych wymiarach i przy obiektywie o ogniskowej 50 mm, można reprodukować oryginał o formacie nieco większym od A4. Przy formatach większych trzeba aparat przechylić i oryginał położyć na krześle albo na podłodze. W podanym przykładzie przewidziano połączenia śrubowe. Jeżeli jednak mamy możliwość spawania, stosujemy — zamiast rury prowadzącej i wspor­nika — części metalowe i spawamy je. W celu wygodniejszego transportu można dłuższą rurę zrobić jako składaną. Najlepiej jest wykonać połą­czenie wtykowe z mocowaniem śrubą W tym celu w górną część rury 2 wprasowuje się kołek aluminiowy 6. Wystający kawałek trzeba wło­żyć w dolną część rury 1 tak, aby wykazywał przy tym możliwie mało luzu. Obie rury łączy się za pomocą śruby umieszczonej w kołku 4 sztywno wprasowanym w dolną część rury. W kołku 6 należy naciąć gwint (ok. M5). Tak więc górną rurę najpierw wkłada się, a następnie przykręca. Zacisk stołowy 3 wykonuje się z płaskownika stalowego o grubości 5 mm. Ze względu na niekorzystny rozkład sił ramienia, część mocująca powinna być możliwie stabilna. Jako śrubę mocującą 5 można zastosować przyciętą śrubę z wbitą przetyczką. Rura podłużna i rura prowadząca muszą być stosunkowo dobrze dopasowane do siebie, tak aby był mały luz. Zewnętrzna średnica rury podłużnej nie powinna przekraczać 15 mm. Na przedstawiono połączenie ramienia poprzecznego z rurą prowadzącą. Dzięki wspornikom 9 i 10 uzyskuje się dostateczną sztywność. Element 8 jest Wy­konany z duraluminium. W miejscu osadzenia rury, na jej zewnętrznej śred­nicy wykonuje się gwint M5. W celu zamontowania śruby sześciokątnej wykonuje się w rurze prowadzącej trzy otwory na wylot (0 5,2). Po jednej stronie wierci się otwory (nieco większe od średnicy główki śruby). Przez większe otwory nawierca się niezbędne zagłębienia na śruby wpuszczane. Po montażu śruby te nie powinny wystawać poza wewnętrzną średnicę rury, gdyż będą rysowały rurę podłużną. W celu zwiększenia głębokości gwintu dla śruby mocującej, należy gwint ten wyciąć zarówno w pod­pórce, jak również w rurze prowadzącej. Nawet jeżeli ramię na skutek momentu obrotowego samo będzie się zakleszczało na określonej wyso­kości, umocowanie jest konieczne, aby po każdym spuście migawki nie trzeba było od nowa ustawiać aparatu. Ramię poprzeczne 8 powinno być na dolnym końcu zaokrąglone, aby można było aparat przechylać. Za pomocą śruby 11 należy umocować blachę z puszki wyłącznikowej i pod­pórki do ramion poprzecznych 8. W puszce wyłącznikowej znajdują się dwa wyłączniki. Puszkę należy zamknąć płytką z tworzywa sztucznego. Sposób umocowania aparatu fotograficznego pokazano na W tym celu należy blachę duraluminiową o grubości 2,5 mm odpowiednio przy­ciąć i wygiąć. Aparat mocuje się śrubą moletowaną, która normalnie służy do mocowania aparatu na statywie. Aby można było obie lampy dowolnie przestawiać, stosuje się węże metalowe, które przykręca się za pomocą kątownika do nie wygiętych części elementu 12. W kątowniku ramiona statywu można obracać. Aby jednak nie poruszały się one zbyt łatwo, na­leży zastosować podkładki sprężynujące. To samo dotyczy śruby, którą łączy się część 12 z częścią 8. Między wężem metalowym a oprawką lampy zawsze zakłada się przegub (jak w lampach stołowych), który umożliwia wychylanie lampy. Schemat instalacji elektrycznej pokazano na W obwodzie zamon­towane są dwa włączniki dwupołożeniowe z przełącznikami. Za pomocą Jednego włącznika (Si, Si) włącza się i wyłącza obwód, a drugi włącznik z przełącznikami (S, Si i S) służy do przełączania z układu szeregowego na układ równoległy lub odwrotnie. Przy ustawianiu lampy układ łączy się szeregowo. Wtedy ilość wydzielającego się ciepła nie jest tak duża, a po­nadto zwiększa się w ten sposób trwałość lamp. Położenie przełączników (S', Sl i S) pokazane na - 172, odpowiada połączeniu szeregowemu. Przyrząd jest wyposażony w dwie lampy fotograficzne o mocy 250 W każda z lustrem wewnętrznym. Wtedy przy reprodukcji z formatu A4 czasy na­świetlania wynoszą ok. jj- s przy przysłonie 5,6 i czułości filmu 15 DIN. W tym przypadku odległość nie jest istotna, ponieważ przy zmianie od­ległości zmienia się również kąt oświetlenia powierzchni. Przy formacie A5 lastawia się przysłonę 8, jeżeli czas naświetlania i czułość filmu nie zo­stanie zmieniona. Jeżeli używa się tańszych lamp fotograficznych bez lustra, o mocy 200 W otrzymuje się tylko około połowy intensywności na­świetlenia w porównaniu z lampami, które mają lustra wewnętrzne i moc 250 W. Lampy fotograficzne muszą być tak ustawione, aby do obiektywu nie dostawały się refleksy bezpośrednie. Jest to szczególnie ważne przy reprodukowaniu z papierów błyszczących i gdy do unieruchamiania przed­miotu reprodukowanego stosuje się szklaną szybę. W przypadku stosowania szklanej szyby, między szybą a leżącym pod nią oryginałem mogą wystąpić barwne pierścienie (tzw. pierścienie Newtona), które znacznie pogarszają jakość reprodukcji. Dlatego też fotografowany oryginał należy układać w położeniu płaskim, chwytając za jego brzegi. Pod wpływem promieniowania cieplnego fotografie mają skłonność do sil­nego zwijania się. Wystarczy na nie chuchnąć — wtedy stają się znowu płaskie i trzeba je zaraz sfotografować. Jeżeli wykonuje się reprodukcję z książki lub czasopisma, na ich krawędzi należy położyć pasek papieru z opisem oryginału. Blachę aluminiową należy kilkakrotnie zgiąć pod kątem prostym, w sposób podany na a następnie wywiercić w niej zaznaczone otwory. Obydwa boczne wygięcia służą do umocowania blachy do uchwytu filmu, większy otwór służy do uchwycenia aparatu fotograficznego śrubą służącą do mocowania na statywie. Można również przystosować obudowę lampy powiększalnika do zdejmo­wania. W powiększalniku Adjutar można wykonać to łatwo, odkręcając jeden z zamków sprężynowych i zastępując go odpowiednią blachą sprę­żynującą. Wówczas w każdej chwili można zdjąć obudowę lampy z kołków mocujących. Do kątownika blaszanego mocuje się drewnianą listwę o długości ok. 1 m. Na końcach tej listwy przykręca się małe blaszki, do których mocuje się oprawki lamp Należy zachować duży odstęp między lampami i aparatem w celu uniknięcia odbić światła. Obydwa kable biegnące do lampy *Viajlepiej połączyć w jeden dłuższy kabel sieciowy.