Opisane poniżej wyzwalacze zdalne mają nastawiane opóźnienie 25 s, przy czym stosuje się dodatkowy obwód elektroniczny z dv»fl|mS zystorami. Najpierw omówimy obwód bez opóźnienia i obwó malnym opóźnieniem wynoszącym 7 s. Zasadę działania wyzwjjjj nego bez opóźnienia przedstawiono na - 9, a na - 10 jego schemat Gdy wyłącznik zdalny S zostanie uruchomiony, przez przekaźnik przepły­nie prąd i zestyk przekaźnika r zostanie zamknięty. Tym samym zostanie zamknięty obwód prądu elektromagnesu i kołek metalowy dociągnięty do magnesu. Kołek 3 zostanie zwolniony i napięta sprężyna za pomocą wężyka zwolni migawkę aparatu. Gdy kołek 3 przesuwa się na lewo, połączony na stałe z tym kołkiem element 1 rozwiera zestyk K i całe urządzenie zostaje wyłączone. Dzięki temu samoczynnemu wyłączeniu uzyskuje się maksy­malne wykorzystanie baterii. Za pomocą jednej 4,5 V baterii płaskiej można uzyskać do 300 wyzwoleń. Gdy kołek zwalniający 3 zostanie odciągnięty na zewnątrz, rdzeń elektro­magnesu pod działaniem sprężyny 4 wychyli się do położenia ustalonego przez kątownik 5, zaś kołek zwalniacza zostanie ponownie zablokowany, zwierając zestyk K. Budowę przyrządu rozpoczyna się od wykonania ramek obudowy, które należy wygiąć z blachy aluminiowej o grubości 2 mm. Końce blachy przy­kręca się do kątownika wkrętami z wpuszczanymi łbami. Umocowana za pomocą kątowników ścianka działowa (blacha) dzieli obudowę przyrządu na dwie części. Jedną część zajmuje bateria, druga jest przeznaczona na elementy konstrukcyjne; jej wysokość określają wymiary użytego prze­kaźnika i elektromagnesu. Do wycinania otworów w ściance obudowy stosujemy piłkę włośnicową i piłkę do metalu. Kołek zwalniający 3 należy przeprowadzić przez otwór w ściance obudowy i kątownik 5. Na kołku tym można wykonać 5 mm gwint służący do umocowania elementu I. Gwint ten powinien, być wykonany w niewielkiej odległości od środka, ponieważ w czasie eksploatacji przyrządu występuje znaczne tarcie przy jego prowadzeniu i znaczne zużycie sprężyny. Z tego względu kołek 3 na­leży wykonać z mosiądzu, a blachę 1 lutować spoiwem miękkim. Kątownik 2 przykręca się do obudowy, w której należy wykonać gwinto­wane otwory. Podłużny otwór umożliwia ustalenie położenia kątownika w zależności od posiadanego aparatu. Sprężynę dobiera się tak, aby na­ciskała ona na kołek 3 siłą ok. 23 N, ponieważ w czasie pracy przyrządu dochodzi jeszcze siła tarcia w wężyku spustowym.. Okrągły rdzeń elektro­magnesu należy spiłować na końcu tak, aby ograniczone przez kątownik 5 wychylenie było wystarczające do blokowania kołka 3. Rdzeń elektro­magnesu oraz kołek 3 należy zukosować pod kątem 45°, dzięki czemu znacznie zmniejsza się siła konieczna do zwolnienia kołka 3 pod działa­niem elektromagnesu. Sprężynę 4 z blachy sprężynowej zawiesza się w szczelinie rdzenia. Przyklejony do obudowy kawałek filcu 7 zapobiega twardemu uderzeniu kołka 3 o ściankę przyrządu. Wyłącznik krańcowy należy tak wykonać, aby element 1 naciskał na blachę sprężynową 6 i jednocześnie otwierał zestyk K. We wnętrzu przegródki na baterię przy­kręca się jeszcze jeden kątownik, w celu mocniejszego obsadzenia bate­rii. Zestyk baterii można wykonać z kawałka blaszki pokrytej miedzią. Przyrząd jest zamknięty z dwóch stron przykręconymi do przekątnej bla­chami. Dzięki temu możliwa jest szybka wymiana baterii.Poniżej podano trzy schematy wyzwalaczy. W pierwszym układzie, pokaza­nym na , nie jest możliwe opóźnienie otwarcia migawki, na pokazano układ umożliwiający uzyskanie opóźnienia od 0 do 7 s, a na przedstawiono układ z opóźnieniem od 0 do 25 s. Elektromagnes dobiera się w zależności od napięcia posiadanej baterii. Punkt, pracy tranzystorów z drugiego układu ustala się za pomocą regulatora H, opóźnienie — za pomocą potencjometru P. Gdy oporność potencjometru P jest bardzo duża, nie ma opóźnienia. W układzie pokazanym na - 12 element opóźniający umieszcza się między biegunem ujemnym i bazą. Również tutaj przy wysokiej oporności P, przekaźnik zostaje natychmiast przyciągnięty. Przy innych wartościach oporności obszar pracy dla pier­wszego tranzystora uzyskuje się dopiero wtedy, gdy kondensator elektroli­tyczny zostanie naładowany do wymaganego wstępnego napięcia bazy. Za pomocą tego kondensatora można zmieniać wielkość opóźnienia. Do po­danych obwodów nadają się małe przekaźniki o małym poborze mocy. Napięcie robocze przekaźnika powinno być co najwyżej równe napięciu baterii.